Na Czatyrdagu

Czatyrdah ma 1525 m n.p.m. wysokości i jest pięknym i dobrze znanym szczytem w głównej grani Gór Krymskich. Znany głównie z Mickiewiczowskich sonetów miał stanowić jeden z celów wycieczki odbywającej się po ciężkich dwóch tygodniach praktyk. Każdy z nas z niecirpliwością czekał na poranek. Mieliśmy za przewodnika pana Anatola – profesora, geologa z Uniwersytetu Lwowskiego.

* * *

Wcześnie rano dojechaliśmy naszą marszrutką do miejscowości, której nazwy za Chiny ludowe sobie nie przypomnę. Pamiętam tylko, e od naszego obozowiska pod Ałusztą, gdzie akurat tej nocy spaliśmy było nie daleko. Z wioski tej ruszyliśmy ostro w górę, przez gęsty i dość ciemny las, proszeni o ciszę, żeby nas czasem żaden parkowy strażnik nie przyłapał. Szliśmy tak i szliśmy dość długo, rozwleczone stado ponad 30 studentów. My na przodzie trochę gnaliśmy, a ogonek ślimaczył się bardzo sprawiając, że wyglądaliśmy jak lód wybrany targany przez manowce.

* * *

W końcu wyszliśmy z lasu i podążaliśmy na szczyt przepięknymi wapiennymi skałkami, które wystawały to tu o tam pięknie kontrastując z soczystą zieloną trawą. Żałuję że piszę ten tekst po (matko, to już tyle) 7 latach od tej wspaniałej wędrówki, bo nazw miejscowości, pagórków, przełęczy nie sposób mi sobie przypomnieć, a nie dysponuje niestety żadną mapą tego terenu. W każdym razie po pewnym czasie dotarliśmy na szczyt, skąd przepiękne widoki na Góry Krymskie i półwysep wraz z Morzem Czarnym na dole zapierały ech w piersiach.

* * *

Na górze były zdjęcia. Każdy wyciągał swoje jeszcze wtedy kliszaki i trzaskał nawet po 5-6 fotek! Dalej było mozolne i dla niektórych bardzo uciążliwe zejście po śliskich wapieniach, za to wprost pod piękne Marmurowe Jaskinie, które także udało nam się wtedy zwiedzić.

* * *

Mam nadzieję że uda mi się kiedyś wrócić na Dach Świata, odgrzebać te piękne wspomnienia, a po powrocie z łezką w oku opisać drogę na Czatyrdach w większych szczegółach…