Krawędzią Kępy Puckiej

Tak bardzo spodobało się nam przemierzanie pomorskich szlaków, że kolejną sobotę postanowiliśmy spędzić z kijami i plecakiem przemierzając szlak Krawędzią Kępy Puckiej. Dojechaliśmy samochodem do Mrzezina, gdzie wsiedliśmy w szynobus i dojechaliśmy nim do Pucka. W Pucku szlak bierze swój początek.

Szybko odnajdujemy przy dworcu PKP w Pucku niebieską kropkę świadczącą o początku szlaku Krawędzią Kępy Puckiej. Wędrówką rozpoczynamy od przemierzenia ulic Pucka. W końcu szlak doprowadza nas nad zatokę i przystań w Pucku. Dalej idziemy wzdłuż Klifu Puckiego podziwiając rozległy widok na Zatokę Pucką. Pogoda sprzyja wędrówkom, a jedyną niedogodność stanowi pokonywanie gliniastym partii klifu, w których zapadamy się po kolana. Przemierzamy plażą dość spory odcinek – aż do Lasu Rzucewskiego. Teraz idziemy dalej za niebieskimi znakami poprzez las. Przechodzimy niewielką kładką nad małym potoczkiem, dalej mijamy odcinek prostej w lesie i ponownie wychodzimy na część niezalesioną na wysokości Rzucewa.

Znajduje się tu niewielki pomost z ławeczkami wychodzący w morze. Przysiadamy i serwujemy sobie posiłek podziwiając nie tylko piękny widok na zatokę ale także wyrastający przed nami neogotycki zamek Jana III Sobieskiego w Rzucewie. Jest to odrestaurowany zamek z połowy XIX wieku, położony na wysokiej skarpie i otoczony pięknym parkiem. Mieści się w nim hotel “Zamek Jan III Sobieski”.

Po krótkiej przerie ruszamy dalej za niebieskimi znakami. Szlak wiedzie teraz starą asfaltową szosą – słynną aleją lipową, której drzewa stanowią pomniki przyrody. Dla upamiętnienia dawnego właściciela Rzucewa nazywana jest ona aleją Sobieskiego.

Za Osłoninem szlak odbija na lewo prowadząc szeroką drogą gruntową. Po paruset metrach dochodzimy do granicy Rezerwatu przyrody Beka. Rezerwat ten chroni jedno z największych w Polsce stanowisk roślinności halofilnej. Przechodzimy tak wzdłuż granicy rezerwatu i po kolejnych paruset metrach dochodzimy do przysiółka Mrzezina o wdzięcznej nazwie Betlejem. Pniemy się teraz z górę asfaltem mijając zabudowania wsi i ostatecznie dochodzimy pod zaparkowany nieopodal cmentarza samochód. Po przepięknym spacerze miło wrócić do domu.